Jesienią 1949 roku ks. Kazimierz Majdański powrócił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku – tym razem w roli wykładowcy (a w latach 1952-1957 także wicerektora). Prowadził wykłady w zakresie teologii moralnej szczegółowej, ze stopniową specjalizacją w zakresie etyki życia rodzinnego, oraz – okresowo – wykłady z homiletyki.

Takim pozostał we wspomnieniach jako wykładowca:
„W niedługim czasie przyszedł do nas jako profesor homiletyki i teologii moralnej. Na tym stanowisku Ksiądz Profesor K. Majdański dwoił się i troił, aby przez swoje wykłady jak najlepiej przygotować nas alumnów do pracy kapłańskiej. Był to okres, w którym brakowało jeszcze podręczników. Ksiądz Profesor opracowane przez siebie skrypty nieustannie uzupełniał, modyfikował i w ten sposób zabiegał o gruntowne przyswojenie przez słuchaczy jasno wykładanego przedmiotu. Jego wykłady były zawsze interesujące, a sposób ich prowadzenia ułatwiał nam ich zrozumienie. Działo się tak niewątpliwie dlatego, że z głęboką wiedzą, zdolnościami, inteligencją i ogromną pracowitością złączona była modlitwa i kontemplacja. Zasada contemplata allis tradere była przez nas wychowanków nie tylko wyczuwalna, ale i niemal widoczna u Księdza Profesora K. Majdańskiego. 
Na wykładach z homiletyki uczył i właściwej dykcji, postulował konieczność zawsze poprawnego języka i zwracania uwagi na logikę, jasne przedstawianie prawdy teologicznej i wyciągania praktycznych wniosków i wskazań do indywidualnego zastosowania w życiu.
W latach późniejszych, jako wicerektor, a tym samym i nasz główny wychowawca, widział chyba w każdym z nas swego przyjaciela. Stosowana przez Księdza Profesora zasada fortiter in re, suaviter in modo zjednywała mu naszą uległość i wdzięczność”. - Ks. Kazimierz Tartanus (Facere voluntatem Tuam, Szczecin 1995, s. 168-169).

Ks. K. Majdański przyjaźnił się i współpracował z dwoma wybitnymi teologami moralistami polskimi: z ks. Karolem Wojtyłą i z ks. Stanisławem Olejnikiem. Współpraca z ks. Wojtyłą była skoncentrowana na problematyce życia moralnego małżeństw i rodzin. Wspólna troska dotyczyła zwłaszcza wsparcia w tym zakresie wykładowców seminaryjnych, jako „nauczycieli nauczycieli”. Chodziło o taką formację przyszłych kapłanów, by byli oni wiernymi i kompetentnymi świadkami Bożego zamysłu o małżeństwie i rodzinie.

Z klerykami z Włocławka na górskiej wycieczce (ks. Majdański stoi z tyłu).