1 marca 1916 roku – Kazimierz Majdański urodził się w Małgowie, w ziemi kaliskiej, jako trzynaste dziecko Rozalii i Józefa Majdańskich.
4 marca 1916 roku – został ochrzczony w Liskowie przez ks. Wacława Blizińskiego.
W 1934 roku – wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.
7 listopada 1939 roku – jako kleryk VI roku został aresztowany przez Gestapo wraz z innymi klerykami i profesorami seminarium oraz wieloma księżmi z Włocławka, na czele z bł. Biskupem Michałem Kozalem; początkowo osadzeni zostali oni we włocławskim więzieniu.
W styczniu 1940 roku – wraz z innymi więźniami przewieziony został do miejsca internowania w klasztorze księży salezjanów w Lądzie nad Wartą.
26 sierpnia 1940 roku – wywieziony z Lądu do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen koło Berlina (w obozie tym otrzymał numer obozowy 29955).
14 grudnia 1940 roku – wywieziony do obozu koncentracyjnego Dachau koło Monachium (otrzymał tam numer obozowy: 22829).
10 listopada 1942 roku – wraz z grupą innych duchownych polskich wytypowany na doświadczenia pseudomedyczne ze sztuczną flegmoną (doświadczenia rozpoczęły się 11 listopada 1942 roku i trwały do wiosny 1943 r.).
22 kwietnia 1945 roku – polscy duchowni w Dachau złożyli akt zawierzenia Świętemu Józefowi, w duchowej łączności z sanktuarium w Kaliszu.
29 kwietnia 1945 roku – obóz Dachau został wyzwolony przez niewielki aliancki oddział zwiadowczy, tuż przed planowanym przez Niemców całkowitym zniszczeniem obozu.
29 lipca 1945 roku – Kazimierz Majdański otrzymał w Paryżu święcenia kapłańskie z rąk biskupa włocławskiego Karola Radońskiego.
W styczniu 1946 r. – na polecenie biskupa podjął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu we Fryburgu Szwajcarskim, uwieńczył je w 1947 r. licencjatem, a w 1949 r. doktoratem z teologii moralnej.
Na wiosnę 1949 roku – ks. K. Majdański wrócił do Polski; został wikariuszem parafii katedralnej we Włocławku.
Jesienią 1949 roku – podjął obowiązki wykładowcy w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku (prowadził wykłady z teologii moralnej szczegółowej, ze stopniową specjalizacją w zakresie etyki życia rodzinnego, oraz – okresowo – wykłady z homiletyki).
W latach 1949-1950 – ks. Majdański został zastępcą redaktora naczelnego „Ateneum Kapłańskiego”.
W latach 1952-1957 – był wicerektorem Seminarium.
W latach 1956-75 – jako redaktor naczelny „Ateneum Kapłańskiego” nadał czasopismu nowy kształt (zeszytów monotematycznych), w okresie tym z pismem współpracowało ok. 400 autorów, w tym kilkudziesięciu wybitnych teologów zagranicznych.
Od 1956 roku – z polecenia Episkopatu ks. Majdański organizował duszpasterstwo lecznictwa, był pierwszym krajowym duszpasterzem służby zdrowia; w latach sześćdziesiątych współorganizował duszpasterstwo rodzin.
19 listopada 1962 roku – został mianowany przez Papieża Jana XXIII biskupem pomocniczym we Włocławku.
24 marca 1963 roku – otrzymał sakrę biskupią we Włocławku z rąk Kardynała Stefana Wyszyńskiego; współkonsekratorami byli bp Antoni Pawłowski i bp Wilhelm Pluta.
29 października 1965 roku – podczas Soboru Watykańskiego II wygłosił w imieniu Episkopatu Polski przemówienie o potrzebie szacunku dla ludzkiego życia – przeciw wszelkim rodzajom dyskryminacji.
Od 1969 roku – bp K. Majdański podjął pracę naukowo-dydaktyczną w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Prowadził wykłady w zakresie teologii pastoralnej, teologii znaków czasu, teologii małżeństwa i rodziny.
W marcu 1970 roku – przedstawił Papieżowi Pawłowi VI i Watykańskiemu Sekretariatowi Stanu memoriał nt. strat duchowieństwa polskiego w hitlerowskich obozach koncentracyjnych.
W 1970 roku – jako przewodniczący Komitetu Księży Polskich byłych Więźniów Obozów Koncentracyjnych w 25-lecie wyzwolenia obozu zainicjował wybudowanie Kaplicy Wdzięczności i Męczeństwa w Sanktuarium Kaliskim oraz zorganizował pielgrzymkę 220 księży i biskupów polskich, byłych więźniów obozów przez Gusen, Mauthausen i Dachau do Rzymu, na 50. rocznicę święceń kapłańskich Pawła VI.
19 lutego 1971 roku – składał w Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Warszawie, w obecności prokuratorów RFN, zeznania na temat doświadczeń, jakim go poddawano w obozie.
W 1972 roku – zorganizował uroczystości związane z umieszczeniem na terenie Dachau czterojęzycznej tablicy, upamiętniającej straty polskie w tym obozie.
W 1972 roku – Rada Wydziału Teologicznego ATK nadała mu stopień doktora habilitowanego. (Habilitacja została zatwierdzona w grudniu 1972 r. Wtedy też przyznano bp. K. Majdańskiemu stanowisko docenta.)
Na początku lat siedemdziesiątych – bp K. Majdański wraz z zespołem pracowników ATK przygotował projekt Instytutu Teologii Pastoralnej (wśród jego sekcji było też duszpasterstwo rodzin), który nie powstał z powodu braku zgody ministerstwa. W tej sytuacji bp Majdański kontynuował prace nad zorganizowaniem odrębnych studiów nad rodziną. Wraz ze współpracownikami (zwłaszcza prof. Jerzym Ozdowskim i dr med. Moniką Wójcik) opracował oryginalny program naukowo-dydaktyczny dla Instytutu Studiów nad Rodziną.
6 lutego 1975 roku – Papież Paweł VI mianował ks. Biskupa K. Majdańskiego członkiem Watykańskiego Sekretariatu dla Niewierzących (w jego pracach uczestniczył do 25 III 1981 r.)
29 kwietnia 1975 roku – w 30. rocznicę wyzwolenia obozu Dachau, po długich staraniach bp K. Majdański otrzymał wiadomość o zgodzie Ministerstwa na powstanie Instytutu Studiów nad Rodziną (początkowo pod nazwą Zakładu Teologii Praktycznej).
10 listopada 1975 roku – na zaproszenie Sądu Krajowego w Monachium składał zeznania w procesie b. Sturmbannführera SS, dr H. Schütza, szefa stacji doświadczalnej w Dachau. Szczególny wstrząs opinii publicznej wywołał gest przebaczenia w czasie spotkania z oprawcą na sali sądowej.
1 marca 1979 roku – Papież Jan Paweł II mianował Biskupa K. Majdańskiego ordynariuszem diecezji szczecińsko-kamieńskiej. W centrum swojej troski pasterskiej w diecezji postawił on rodzinę.
19 stycznia 1980 roku – bp Majdański został powołany przez Papieża Jana Pawła II na wiceprzewodniczącego i sekretarza Watykańskiego Komitetu ds. Rodziny – kierował Komitetem i we współpracy z Sekretariatem Generalnym Synodu Biskupów przygotowywał Synod Biskupów roku 1980 nt. „Zadania rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym”; po zakończeniu Synodu przyczynił się do powstania Papieskiej Rady ds. Rodziny.
W latach 1981-1993 – bp Majdański był członkiem Prezydium Papieskiej Rady ds. Rodziny.
W 1981 roku – erygował Wyższe Seminarium Duchowne w Szczecinie.
W 1982 roku – otrzymał tytuł profesora.
11 października 1986 roku – założył Instytut Świecki Życia Konsekrowanego Świętej Rodziny, oddany posłudze rodzinom.
11 czerwca 1987 roku – na skutek usilnych starań biskupa K. Majdańskiego doszła do skutku wizyta Jana Pawła II w Szczecinie.
W 1991 roku – za wielki wkład w dzieło pojednania polsko-niemieckiego otrzymał jako pierwszy Polak najwyższe odznaczenie niemieckie przyznawane obcokrajowcom: Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą.
25 marca 1992 roku – Papież Jan Paweł II przyjął, złożoną zgodnie z KPK w związku z wiekiem rezygnację z obowiązków ordynariusza diecezji i podniósł ks. biskupa K. Majdańskiego do godności arcybiskupiej ad personam. Równocześnie dzięki wysiłkom swego dotychczasowego ordynariusza diecezja została wtedy podniesiona do rangi archidiecezji i metropolii.
11 listopada 2006 roku – został odznaczony prezydenta RP Orderem Orła Białego.
29 kwietnia 2007 roku – odszedł do wieczności w 62. rocznicę wyzwolenia z Dachau i 32. rocznicę powstania Instytutu Studiów nad Rodziną.